
Yazdıkça bu blog işi daha anlamlı gelmeye başladı bana. Oğlum büyüyüpte okuyunca mutlu olacak belkide ben nasılki eski fotograflara bakıp yeniden mutlu oluyorsam bu yazıları okudukça da mutlu olacağım. Şimdilik Keremden ilerde okuyup inceleyecek düşünecek kadar romantik bir karakter beklemiyorum ama olurda başıma birşeyler gelirse anneden hatıralar kalsın, annenin cümleleri doldursun yokluğunu diye düşünüyorum. Neyse bu tür karartıcı konuları bırakıp, üşenmeden Keremle geçirdiğim vakitlerden yazayım. Ah üşengeç olmasam oğlum daha çok foto çeker eklemeler yaparım
ama anneyi böyle kabul et...

Uzun zaman önce aldığım parmak boyasını ilk denediğimizde Kerem 16-17 aylıktı. Diş çıkardığı bir ana denk geldiği için pek sevmemişti. Şimdi hatırladım o anı üzüldüm, nasıl halsizdi kuzum. Geçenlerde aklıma geldi uzun bir aramadan sonra bulduk boyamızı resim defterimizi serdik çarşafımızı aldık önlemimizi. Anne bir yandan olimpiyatları seyretti bir yandan Kereme yardım etti. Tam çocuklara göre bir iş bu parmak boyası. Nasıl seviyorlar orayı burayı boyamayı. İlk denemeden açtığımız boyalar kapatmamıza ragmen kurumus. Geriye kalan 3 renkle idare etti miniğim. "Anne bak ağaç" siyahla yeşili karıstırmış bir çam ağacı çıkmış ortaya :) Ben öyle kabul ettim, anlaşıyoruz oğlumla. Baba gülüyor ama aldırmıyoruz. Ana-oğul ilk sanat eserimizi verdik. Hayırlı uğurlu olsun.
Her akşam mutlaka yaptığımız bir rutinde çıkartma yapıştırmak. Kim akıl etmişse bu çıkartma kitaplarını ne iyi etmiş. Nasıl seviyor onları yapıştırmayı. Birde parmakları ile iyice yerleştiriyor. Tek sorunumuz bazı yerleri cok sevip üst üste yapıstırmaya çalışmamız :) Bu çıkartmalı tatil kitaplarından almıştım 3-4 tane 3 ünü bitirdik, her akşam 1-2 sayfa gidiyor. Çok kullanışlı bence. Çocuk hem şekilleri inceliyor, hoşuna gidiyor hep ters-düz, boş-dolu bunları öğreniyor.
Bir diğer oyunumuz kartları birleştirmek. 1 Yaşını doldurunca aldığım kart setlerinden resimlere bakıp isimleri tam söyleyebiliyor. Onlardan sıkıldık artık. Fakat 2 parça olan ve birleştirilince çıkan şekilli olanları var. Kartların arkaları renkleri ögretmen için renkli yapılmıs. Aynı kartın parçaları aynı renk. Oğlanın renk körü olmasından şüphelendiğim için renkler konusunda çalışma yapmıyorum. Fakat ağaç, balık, elma, saat gibi resim parçalarını birleştirmekten hoşlanıyor.
Duygusal açıdan mimiklere ve tavırlara hassas. Rahat kendini ifade ediyor. Yaramazlık hat safhada, ama söz dinliyor. Güzellikle anlatılan herşeye uyuyor kuzum, maşallah. Kendi gibi çocuklara meraklı, kalabalık ortamda devamlı çocukları takip ediyor, onlara katılmaya çalışıyor, gidiyor konuşmaya birşeyler anlatmaya çalışıyor. Oyun oynamak istiyor. Şanslıyım ki dibimden ayrılmayan bir çocuk olmadı hiç. Çok şanslıyım hemde. Hamileliğimden dolayı kaldıramadığım için kucagıma alamıyorum. Bunu istediğini bildiğim vakitler oturup kucaklıyorum. Oğlumu kucaklamak en sevdiğim şey, sıcacık anlatılmaz, dünyaya bedel birşey. Heleki oda kollarını atmış sarılmışsa. Uyurken sarılıyor bazen cennet bu olsa gerek. Rabbim sen onu koru, kötülükten sakın, benden ayırma inş. Sana binlerce şükürler olsun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder