Zor Günler

Zordayım şu günlerde, dardayım hani yalan değil. Sıkıştım kaldım, gidecek yerim yok. Dertleştiğim bir arkadaşım beni teselli ediyor "Kolay değil yaptığın, iki bebe üzerine ev taşıdın, evi yetiştirmeye çalışıyorsun" Düşündüm o vakit, dışarıdan böyle geliyor demek kulağa, yalanda değil tabi de dışarıdan bakınca bir başka geldi. E tabi ya kolay değil :) Neyse bebenin büyüğü kreşe başlayalı 4 ay olacak iyi maşallah hasta olmuyor derken bir hastalık getirdi eve hiç farkına da varmadım. Zaten ne vakit Maşallah uzun zamandır hasta olmuyor diye düşünsem akabinde bir hastalık yolluyor Rabbim. Hiç şaşmadı :)

Nasıl bir salgınsa öksürükten kıvranıyor cancagızım. Küçük bebeye de geçti, süt bebesi olduğundan büyüğüne yaptığı kadar yıpratmadı küçüğü. Bebelere bakayım derken bana da geçti, unutmuşum hastalığı bir iki senedir olmuyordum pek ağır geldi, koydu mu  ne! Şu ara yoğun baş ağrım, uykusuzluktan ve çok okumaktan kaynaklı bir göz yorgunluğum var. Sağolsun küçük bebe gecemi gündüzüme kattı son on beş günde. Geceleri kaç kez kalktığımı saymıyorum, uyusam mı yoksa uyku sersemi olmamak için uyumasam mı diye tereddütleri çok yaşadım. Üzerine bu hastalık tuz biber oldu.
Bebeler hastayken herşey o kadar zor ki. Yine de şükürler olsun demek lazım. Allah çaresiz dert vermesin...