Gebelik Günlüğü 20. Hafta

foto: netten indirdiğim, ama nerede rastladığımı hatırlamadığım bir kare...

Bu haftayı geride bırakarak bu gebeliğimi yarılamış oluyorum hayırlısyla. Hem kızıma kavuşmaya yaklaştığım için mutluyum, hemde içimdeki mucizeyi, tekmeleri ve çocuğumun hep yanımda olmasının verdiği mutluluğun uzun sürmeyeceği için üzülüyorum. Hamilelik garip bir dönem, çok girmedim duygusal girdaplara, ne vaktim oldu ne de girme isteğim. Böyle daha iyi. Duygusallık her ne kadar insanlar tercih etsede, yıkıcı bir hal. Duygu hayata anlam katıyor belki, ama acıyıda o kadar agır biliyorsun, hissediyorsun. Bu konu uzar, bırakıyorum...

Karnımın şişmesi durdu sanki. İştahım oldukça arttı, belli saatten sonra işyerinde hep akşam ne yemek yapsam diye düşünürken şuan ne yapacağımı hemen kestirebiliyorum. Canım ne çekiyorsa aklıma geliyor çünkü. Onun farklı versiyonları var mı diye nette geziniyorum. Kilo alımım 4,5 kilo sanırsam son 3-4 gündür tartılmayı unutuyorum. Kendime pek vakit ayıramadım. Bu kilo ile bu trimesteri bitirmek ne iyi olurdu. 5 kiloyada razıyım, önümüzdeki aylara bakacaz artık :)
Yorgunluk hissim gitti, İştah sadece yemeğe değil, çalışmaya karşıda arttı. Yorgunluk hissim kayboldu, durmadan birşeyler yapasım var. Bir enerji içimde canıma can geldi sanki. Çokta iyi oldu tamda zamanında oldu. Bayram dönüşü eşimle bir ev yenilemedir tutturduk, evlendiğimizden beri aldırmadığımız eksiklerimiz gözümüze batar oldu. Bekarlıktan kalma kanepeleri atıp bir oturma grubu alalım, banyoya ve mutfağa dolaplar alalım, daha pratik ve kullanışlı olsun dedik. Araştırmaya başladık. Birden oldu bu düşünceler, yalnız hala eyleme geçmedik, hala bakıyoruz ne olsun diye :) Bu nedenle az gezmedik, buna rağmen halimden memnunum hem hareket ediyorum hem eğleniyorum. Eşimide bu konuda istekli görmek çok hoşuma gidiyor. Mutluyum...
Hamilelikle işyerine ve işe olan isteğim sıfırlandı, bazen eksilere düşüyor. Her geçen gün izne ayrılacağım zamana yaklaştığımı düşünüp sabrediyorum. Hafta ve gün sayıyorum. Evimde olsam neler yapmam ki diye düşünüyorum. Temizlikler içime siner, yormaz hem. Alırım kahvemi kitabımı miss gibi huzur eşliğinde geçer zaman. Kereminimle daha fazla vakit geçiririz. Baba daha rahat olur. Neyse ne kaldı şurada 3 ay diyelim bitsin.
Çok yakın arkadaşlarımdan biri doğum yaptı yakın bir zamanda. Çok heyecanlandım, onunda kızı olmuştu. Kurtulmuştu, kucağına almıştı. Sıra yavaş yavaş bana geliyordu. Olacak sanırım bir kızım olacak :) iyice inanır oldum...
Tekmelerimiz güclendi. Fakat çok yaramaz değiliz. Sabah ve öğleyin yemeği yiyince birkaç kıpırdanma, akşam yatarken birkaç kıpırdanma hepsi bu. Sanırım bu çocukta sakin olacak, hadi inş.
Doktor randevuma 10 gün var, ben hala osteocare ve ferro sanola başlamadım. Bu gidişle doktora kadar başlamayacağım heralde. tam 1 hafta sonra ayrıntılı ultrasonum var, ah şunu da hayırlısıyla atlatırsak birşeycik kalmıyor Allahın izniyle. Haftaya babamız görevde olacağından yalnız gideceğim ayrıntılıya ama dert değil yeterki sonuçlar güzel olsun. Ctesi doktora beraber gideriz.
Keremin odasına da el attık, Artık beşiğe yatmak istemediğinden yatak alalım alışsın, Elif doğunca beşiği kıskanmasın diye şimdiden başlayalım dedik. Elif ilk bir kaç ay sepetle bizim odada kalacak fakat abimiz buna müsade edecekmi bilmiyoruz. Hatta sepet tehlikeli bile olabilir, uzanmaya çalışırsa devirebilir. Bunlar hep soru işareti, zamanı gelince göreceğiz.
Bu hafta yüzümde çillenmeler olduğunu farkettim, Kereme göre daha fazla çillenme ve leke oldu sanırım. Acaba bunların bir çaresi var mı doğum sonrası? Bir ara tansiyonum düştü, uzun süre böyle durdu. Ayaklarımı başımdan daha yukarı bir seviyeye uzatmak işe yaramadı, sonraki tuzlu ayran kurtardı beni. Bir ara da ayaklarımda rahatsızlık hissettim, şişlik hissi vardı ama görünürde pek şiş gibi durmuyorlardı, anlam veremedim.
Burnum çok sık kuruyor, geceleri tıkanıyor, temizlemekten yara oldu artık. Tuzlu su ile temilemeyide hep unutuyorum, başlasam iyi olacak.