Yoksa ben mi hamilelikten dolayı kolay sinirlenir olmuştum. Gelip geçicidir diye aldırmamaya çalıştım ama giderek değişmeye farklı huylarla karşımıza çıkmaya başladı. Sanki Oğlum Kerem gitmişti, başka bir çocuk gelmişti. Gözüm korktu ne yalan söyleyeyim, zor çocuklara gelemem biliyorum. Sonra nasıl olmuşsa bu 2 yaş sendromu geldi aklıma, hani ışık yandı hakikaten kafamda! Daha var diye şimdiye kadar hep ertelediğim bu konuyu araştırdım, okudum ettim. Yahu Tüm çocuklar mı aynı tepkileri verirmiş? Aynı dönemde aynını yaşarmış şaşırdım. Herşeyden önemlisi bu dönemin çocuğun gelişimi için, kendi benliğinin farkına varması sonucu bunu kanıtlamaya çalışması için çok doğal, hatta olması gereken bir dönem olduğunu öğrendim. Kendinin ayrı bir birey olduğunu anlayan çocuk, anne babasını kendisine bazı seyleri zorla yaptırdıgını düşünüp, buna uymak zorunda olduğunu kanıtlarcasına tersini yapmaya meyil edermiş. Ahhh daha neler neler okudukça Kerem'e şükrettim. Şimdilik çoğunu göstermiyor. İnatlaşmalar sonucu sinir krizleri falan aman Allahım! Belki zamanla olacak şeylerdir, şimdilik bilemiyorum. Fakat bunları okumak, öğrenmek, hazırlıklı olmak her iki taraf içinde iyi olacak. Bu bilgileri öğrendikten oldukça rahatladım. Öncelikle kabullendim, buda sinirlenmemi engelledi, inatlaşmaya neden olacak bir ortam oluşunca dikkatini başka yöne çekip olumsuz duruma düşmemeye çalıştım. İşe yaradı. Ha illaki sinirlenirsem baba devreye giriyor, o sinirlenirse ben giriyorum böylece sonradan vicdan azabı çekeceğimiz anılarımız olmuyor.
Daha çok ilgi gösterip, en ufak olumlu davranışında onu kutluyorum, seviniyor, koşuyor, havalara giriyor, hoşuma gidiyor. Miniğimle aram düzeldi yeniden. Eminim daha çok sendromlar vardır bir çocuğun yetişme döneminde, önemli olan iletişimmiş şimdiden gördük, yaşadık, tecrübe ettik.
Allah alnımızın akıyla hayırlı evlatlar yetiştirmeyi nasip etsin inş. AMİN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder