Bir çocuğum olduktan sonra en çok şaşırdığım nokta hep bahsedilen ama benim yaşayana kadar fark etmediğim bebeklik dönemleri oldu. Hani kırkı çıkmak neymiş yaşayınca anladım. 6 Aylık olunca neler değiştiğini daha net görüyorsunuz. 12 aylık olunca birden ne olduğunu anlamıyorsunuz, bambaşka bir çocuğunuz oluyor. 18 ay beni en şaşırtan dönem oldu. Sadece belli sözcükleri kullanan çocuk birden siz ne derseniz onu dili döndüğünce söylemeye başlıyor. Şaşırıp kalıyorum. Dünde ayaklarını uzat dedim hemen "ayak" diye tekrar etti. Ağaca bak diyorum, "ağaç" ve ezan okununca "Allah" diyor :) Şöyle bir düşününce inanılmaz bir taklit yeteneği bu! Rabbim ne kadar özel yaratmış bizleri. Dilini nasıl kullanıyorsun, hangi hecenin nasıl çıkacağını nasıl biliyorsun? Tuvalet eğitimi üzerine ilk adımları atıyorum, ona ilkin çiş ve kaka nedir öğreteyim dedim. Hemen kaptı. Söylediğim herşeyi anlıyor artık. Maşallah! Şaşkınlık ve şükür son zamanlarda yaşadığım yoğun duygulardan.
Yarın 18 aylık olacak, yavrumun dünyada geçen 18 ayını düşündüm. Huylarının değişimini, karakterinin gelişimini düşündüm. Dua ettim, iyi bir insan olsun. Kimseyi kırmasın, incitmesin. Diğer insanlara din, dil, ırk ne farkı olursa olsun sadece insan olduğu için saygı duysun. Temiz huylu olsun, kırıcı değil yapıcı olsun. Adil ve objektif olsun. Hazıra konan değil çalışan, üreten bir insan olsun. Bunlar benim dileklerim, elbetteki kendi tabiatı ne ise o yolda ilerleyecek.
Ebeveyni olarak, özellikle babamıza çok güveniyorum. Öyle güzel huylu bir babanın evladı da güzel olur diye düşünüyorum. Biliyorum ki oğlumun babasını da kendi gibi bir baba büyütmüş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder