Emişşş'e Veda

Bir haftaya yaklaştı veda edeli. Buna çok girişme fırsatım oldu ama kıyamadım. Çok yakışıyordu Keremde bende memnunduk halimizden. Kim ne derse desin, isterse bilmiş bilmiş konuşsun, yazsın yazıştırsın bizim seçimimiz buydu. Lakin sakin bir bebeklik geçirmek, kendini güvende hissetmek, kendi kendine uyumak gibi getirileri vardı bu durumun ve hiçte azımsanmayacak şeylerdi. Bizlerde emmişiz bilmem kaç ay ama gül gibi dişlerimiz var şükür.
 Emziğin azı karar çoğu zarar mantığı ile 2 yaşımızı da doldurduk huzurla. Sadece uyurken emmeyi bırakıp diğer zamanlarda da emiş istendiğinden, emmekten ziyade kemirmek için kullanılmaya başladığından ayrılma vakti gelmişti bizimde. Yaptığı yardımlar için minnet duyduk, geçmiş günleri yad edip duygulandık. İyiki vardın şirin emzik, en güzel yardımcımdın ama ayrılık vakti geldi geçiyor, her güzel şeyin bir sonu varmış, Seni bulana Allah razı olsun mekanı cennet olsun inş.
Nasıl ayrıldığımıza gelince bir blogta okuduğum emzik kesme işi gerçekten işe yarıyor. Her gün biraz daha keserek bıraktırın diyordu ama ben bir anda yarısını keserek başladım işe verdim "Aaa emiş patlamış!" dedi ama banamısın demedi Kerem. Cuk cuk emdi, hay aksi görüyormusun işe yaramadı derken o seferden sonra bir daha emmedi. "Emiş" dedi bir kaç kez, "Bak oğlum emiş eskimiş, bitmiş artık" dedim, sağolsun bakıcımızda bu şekilde demiş çocuk hakikaten bırakmış. Çok gözüm korkmuştu ne yalan söyliim, neler neler düşünmüştüm ama bu işide kolay atlattık Allahın izniyle.
Şimdi geriye tek endişem kaldı oda Elif Miray doğupta emzik verince bizim Kerem'in emzik sevdası alevlenmese! Bunuda o vakit öğrenecez artık, şimdilik güle güle emişşş...