Kereminim 25. Ayını Doldurdu

İki Gün sonra oğluşum 25. ayını geride bırakmış olacak inş. Zaman daha çabuk geçer oldu benim için, ikinciye gebe olduğumu öğrendiğimde ilk işim doğduğunda oğlanın kaç aylık olacağını hesaplamak olmuştu. 27 ay dan biraz fazla bir ara olacak inş. O zamanlar Kerem 18-19 aylık olduğundan oooo daha ne çok var diye düşünmüştüm geliiiiiip geçmiş ne kalmışki şurada.
Kerem'i kardeşe alıştırmak için aklıma gelenleri yapmaya başladım. Tubitak yayınlarından bir kitap aldım, kardeşe alıştırmak için yazılmış. Kitaplarla arası iyi olan bir çocuğu kardeşe hazırlamanın en güzel yolu yine kitap olsa gerek.

Kitapta bol bol abi/abla-kardeş çizimleri var. Oyun oynuyorlar, yemek yiyorlar, uyuyorlar. Anne-baba ile oynayan çocuklar resmedilmiş. Kerem bol bol inceledi. "Bak kardeş ne sevimli" dediğimde sessizce bakındı. Kim bilir aklından neler geçiyor.
İkinci bir hazırlıkta oyuncak alıp saklıyoruz, kardeş eve geldiğinde oyuncakları cıkarıp, "bak bunu sana kardeş aldı" diyerek, kardeşe karşı sempati oluşturmak.
Bir diğer düşüncede gelecek misafirlerin küçük kardeşten pek sözetmemelerini isteyerek, Keremin kıskanmasını engellemek. Küçüğü severken Kereme dikakt etmek, çocuğu özendirmemek gerek sanırım.
Bunun dışında Ufaklığı benimsemesi için Kerem'e sorumluluk vermek. Altını değiştirirken bezini getirmesini, ıslak mendil cıkarmasını istemek gibi. Bunlar nette bol bol okuduğum, birazda tecrübeli dostların tavsiyesi.
Ne kadar dikkat etsekte, elbette insanın doğası gereği engelleyemeceğimiz duyguları olacaktır miniğimin. Biraz dikkat ederek bunları tetiklememeye, hatta Kerem'e biraz fazla ilgiyle bunları hafif atlatmayı düşünüyoruz. İnş. düşündüğümüz gibi olur.
Keremde bu ayki değişikliklerden an bariz farkettiğim, artık herşeyi net ifade etmesi. Konuşması, kelimeleri net söyleyebilmesi. Diğer çocuklarla ilişkilerinde de değişiklik var. Bir kaç ay önce kendisini pataklayan kuzenine sadece "yapma!" diye uyaran, karşılık vermeyen Kerem, bu bayram karşılık verip, kavgacı yanını gösterdi. Şaşırttı bizi. Öğrenmeye çok açık, Kuzeninden öğrendiği vurma işini Ankarada bir başka arkadaşın çocuğuna uyguladı geçenlerde. "Oğlum neden yaptın" dediğimizde susuyor. "Hadi git öp bak acımış" dediğimizde ise gidip öpüyor, hala güzel ve temiz yanı var şükür bu davranışta da. Çabucak unutur inş.
İştah konusunda geçen aylardaki gibi değil, çok fazla yemek seçmeye başladı. Ağırlaştığım için çok üzerine düşemez oldum ama izne ayrılınca bu konuda güzel planlarım var. Çok düzenli ve dengeli beslemeye çalışacağım inş.
Babası saçlarını kesti, o güzelim kıvırcıklar gitti ama sırası gelmişti. Az daha kalınlaşması için gerekti, oğlum her türlü yakışıklı yeni hali de çok tatlı oldu. Yalnız oynamak için elini saçlarına attığında napacak diye düşünürken bir değişiklik olmadığını gördük. Yine sanki sacları varmışta, kıvırıp oynuyormuş gibi ellerini dolaştırıp duruyor, ölüyorummm :)

Smile Kids teki jimnastik derslerine başlayacağız bu hafta. Bakalım geçen zamanda neler değişmiş, yine sevecek hoplayıp zıplayacak mı? Merakla bekliyorum. Hareketlenme başladı bünyede, bazen enerji patlaması yaşıyor nereden kaynaklanıyor anlamda veremiyorum. Çocuğu yormakta zorlanıyoruz. Babası sağolsun koşturuyor, hoplatıyor zıplatıyor ben cesaret edemiyorum. Son zamanlarda altını değiştirirken bile durduramıyorum çocuğu tekmeler savuruyor oyun ediyor.
Her akşam kitap ritüelimizi çok seviyor. 5-6 kitap okutmadan beni rahat bırakmıyor. Bazen uyanır uyanmaz kitaplığını gösterip " bak pikap" diyor :) Pikapını sevdiğim benim çok tatlısın be annem. Giderek daha çok bağlanır oldum. Akşamları sabırsızlıkla bekliyorum. Oğlumu göreceğim dakikaları bile sayıyorum. Günün en sevdiğim vakti onu göreceğim vakitler oluyor. Bağımlısı oldum, eşime de aşığım ya bu başka yaşayan biliyordur, anlıyordur beni.