Mutluluğu yakaladığım an iyice bakıyorum ki, kolay kolay unutmayayım. Geçenlerde yine böyle bir fırsat buldum, ister istemez duygulandım. Bir çift vardı, vardı ya öyle alışıla gelmişlerden değil, arkalarından bakakaldım. Uzun süre ayrı kalmışlardı, kavuşmalarının mutluluğu, her ikisininde gözlerinden okunuyordu. Birbirine sevgileri ayrıydı. İkisi de İbrahim, ikisi de aynı kandı; dede-torun... Bakıştılar, sonra el ele tutuştular, arkalarına dönüp her zamanki mekanlarına, çocuk parkına doğru yola koyuldular. Hava hayli sıcaktı, ikisi de şapkasını takmış sıcağın tadını çıkarıyorlardı. Ahh dedim arkalarından bakarken, şimdi bir fotoğraflarını çekmeliyim, tamda arkalarını dönmüş giderlerken, birbirlerine sevgi ile bakarlarken, tamda ters ışığı yakalamışken. Çekemedim, sadece bana özel bir görüntüymüş dedim. Hiç unutamayacağım ilahi bir an. Gözümle gördüm, kalbimle yaşadım. Hafızama kazıdım, kazıdım ki an olur da dedesi ile bu sevgisini oğluma anlatırım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder